Το έργο αποχέτευσης (βιολογικός) στις Κεραμάτες συνεχίζεται...

    Το έργο αποχέτευσης και τη σύνδεση με την κεντρική μονάδα Βιολογικού καθαρισμού Άρτας συνεχίζεται μέχρι και σήμερα στις Κεραμάτες. 

 Ολημερίς τον κλείνανε το βράδυ ανοιγόταν...

    Δρόμοι ανοίγονται δρόμοι κλείνουν και... ξανανοίγονται και ξανακλείνουν και πάλι ξανανοίγονται... Μιλάμε για τους ίδιους δρόμους!

    Ο δρόμος έχει τη δική του ιστορία... όπως λέει και ο Μάνος Λοίζος.

    Διαμαρτύρονται οι νοικοκυρές  για τη σκόνη στην αυλή, στο σαλόνι, στα υπνοδωμάτια, στην κουζίνα, στα μακαρόνια με κιμά.. 
    Το ίδιο και οι πεζοί για τη λάσπη και τις λιμνούλες στους δρόμους. Κι φυσικά τα πάνινα και οι γόβες δώσανε τη θέση τους στα μποτάκια και τις γαλότσες. 
    Ενώ, οι ντόπιοι οδηγοί διαμαρτύρονται για τον λαβύρινθο που καλούνται να διανύσουν μέχρι να φθάσουν στα σπίτια τους, μόνο τον Μινώταυρο δεν υποχρεώνονται να σκοτώσουν. Αλλά και για τα κομμένα λάστιχα των τροχών, τα τριξίματα των πλαστικών. τα σακατεμένα αμορτισέρ... 
    Καλά, δεν συζητάμε για τους  τολμηρούς οδηγούς που είχαν το θάρρος να δοκιμάσουν το κομμάτι Κεραμάτες-Κωστακιοί από παράδρομους!!!  Κάποιοι ακόμα μέχρι σήμερα αναζητούνται από τη Νικολούλη κι άλλοι από το Πάμε πακέτο.
   Σημάνσεις, πινακίδες... Ψάχνω στις εικόνες στο διαδίκτυο για να δω πώς είναι! 
   Ασφάλεια πεζών και οδηγών ιδιαίτερα τις νυχτερινές ώρες... ή από πέσιμο θα πας ή 
από ...... 
όπως λέει κι ο λαός μας.

   Κάθε δρόμος και μια τρύπα. Κάθε τρύπα                                            και καημός. Κάθε καημός και δάκρυ...
    
   Όπου το έργο έχει τελειώσει έχει αφήσει τα σημάδια του... 
   Πρόχειρα μπαλώματα από άσφαλτο ( με 1ο βραβείο Κακοτεχνίας στο ελληνικό φεστιβάλ Άρπα κόλα) που το αισθάνεσαι στην καμπίνα του αυτοκινήτου σου όταν τους διασχίζεις, κάτι... σαν σεισμό 6.1 ρίχτερ. 
   Πονηρά χαλικάκια σκόρπια σε κόμβους και στροφές... ειδικά για τους μοτοσυκλετιστές που θέλουν να δοκιμάσουν την αντοχή του κράνους τους (crash test) στην επαφή με την άσφαλτο. 
   Αποστραγγιστικά χαντάκια μισομπαζωμένα από ένα κοκτέιλ... αγριόχορτα, σπασμένοι πλαστικοί σωλήνες και κόκκινο χαλίκι. 

                                                                      Αρμαγεδδών...

   Έξω από την πόρτα σου παρκαρισμένα φορτηγά, φορτωτές,  οδοστρωτήρες, κομπρεσέρ, , σκαπτικά μηχανήματα...  μόνο το δικό σου αυτοκίνητο να λείπει!  
   Κάδοι απορριμάτων που είχαν και 25 ημέρες να αδειάσουν! 
   Γεύση από σκόνη στα χείλη, λάσπη στα παπούτσια, αναθυμιάσεις από  πίσσα στα ρουθούνια, μπάζα, μπάζα, μπάζα, καυσαέρια                                   από caterpillar πετρελαιοκινητήρες , ηχορύπανση... και η χτύποι της καρδιάς να ανταγωνίζονται σε ταχύτητα το παλμικό μηχάνημα του JCB.

                                            Αναγκαίο το έργο όχι όμως και η ταλαιπωρία...

   Ο κόσμος ακόμα προσπαθεί να συνέλθει από τον Αρμαγεδδών που πέρασε. Και... ας μη βιαζόμαστε, δεν τελείωσε! 
   Αυτό που ίσως τελείωσε... είναι η υπομονή μας.
   Ευτυχώς όχι το χιούμορ μας!