Η ΠΟΛΗ ΤΗΣ ΑΡΤΑΣ
Η Άρτα είναι η δεύτερη σε πληθυσμό πόλη της Ηπείρου μετά τα Γιάννενα.Είναι στριμωγμένη ανάμεσα στο λόφο Περάνθης και τον ποταμό - με τα 55 πέτρινα γεφύρια - Άραχθο και απλώνεται προς τον κατάφυτο από πορτοκαλιές, λεμονιές, ακτινίδια, ροδιές γνωστό κάμπο της Άρτας.
Είναι χτισμένη πάνω στα ερείπια της αρχαίας πόλης Αμβρακίας (7ος αι. πΧ).
Υπήρξε πρωτεύουσα του βασιλείου του Πύρρου.
Το 13ο αι.μ.Χ έγινε έδρα του Δεσποτάτου της Ηπείρου.
Στα χρόνια της τουρκοκρατίας, στις σχολές της δίδαξαν και φοίτησαν μεγάλοι δάσκαλοι του Γένους όπως ο Ε. Βούλγαρης, Ν. Σκουφάς κ.ά. Εδώ γεννήθηκαν ή έζησαν ο Γ. Μπακόλας (Αρματωλός και Οπλαρχηγός), ο Γ. Μακρυγιάννης (Στρατηγός του '21), ο Γ. Μόραλης (μεγάλος μας Ζωγράφος) κ.ά.
Τ0 1881 απελευθερώθηκε από τους Τούρκους.
Σήμερα με πληθυσμό 20.000 κατοίκους (Ν. Άρτας 78.000 κατ.) είναι μια ήσυχη, καθαρή, όμορφη και σύγχρονη πόλη (κρατώντας κάτι και από τα παλιά), με όμορφο κέντρο, φθηνή αγορά, υπηρεσίες, αστέρων ξενοδοχεία, μουσεία, σινεμά, πολλά καταστήματα και αρκετή νυχτερινή διασκέδαση!
ΑΞΙΖΕΙ ΝΑ ΔΕΙΣ...
"Σαράντα πέντε μάστοροι κι εξήντα μαθητάδεςτρεις χρόνους εδουλεύανε στης Άρτας το γιοφύρι"....
Το θρυλικό γιοφύρι (3ος αι. π.Χ) που δέχτηκε στη διάρκεια της μακρόχρονης ζωής του πολλές επισκευές. Από τις τελευταίες έγιναν τον 17ο αι. απ' όπου και το ομώνυμο δημοτικό τραγούδι. Θεατρικά έργα για το γεφύρι της Άρτας έγραψαν ο Ν. Καζαντζάκης, ο Γ. Θεοτοκάς. ο Ν. Βρεττάκος, ο Χορν Παντελής κ.ά.
Το Ναό της Παρηγορήτισσας(13ος αι.) από του λαμπρότερους βυζαντινούς ναούς στην Ελλάδα με πλούσια κεραμοπλαστική διακόσμηση στο εσωτερικό του. Σήμερα δέχεται κάποιες επισκευές και συντήρηση.
Το Κάστρο ένα από τα πιο καλοδιατηρημένα στην Ελλάδα, πανέμορφο και μεγαλοπρεπές. Τις βυζαντινές Μονές Βλαχερνών (13ος αι.), Κάτω Παναγιάς (13ος αι.) και Πέτα (14ος αι.) με φοβερές τοιχογραφίες και ξυλόγλυπτα. Του Αγίου Βασιλείου, του Αγίου Νικολάου της Ροδιάς κ.ά.
Το Αρχαίο Θέατρο της Αμβρακίας και τα ερείπια παλαιότατου Αρχαίου Ναού στο κέντρο της πόλης. Τα δυο Αρχαία Νεκροταφεία (σε άριστη κατάσταση). Το Λαογραφικό Μουσείο δίπλα στο γεφύρι και το νεόχτιστο σύγχρονο Αρχαιολογικό Μουσείο στο τρίγωνο. Τις Ιαματικές Πηγές στο χωριό Χανόπουλο. Το ιστορικό Πέτα γνωστό για τη μάχη (Κιουταχή - Μαυροκορδάτου 1822) και τη θυσία των Φιλελλήνων. Το μαρτυρικό χωριό Κομμένο που αιματοκύλησαν οι Γερμανοί και πολλά πολλά άλλα ιστορικά μνημεία και αξιοθέατα.
ΦΥΣΙΚΕΣ ΟΜΟΡΦΙΕΣ
στον κάμπο...
Ο Αμβρακικός κόλπος, ένα ςαπό τους σημαντικότερους υγροβιότοπους στην Ευρώπη με πλούσια και σπάνια ορνιθοπανίδα. Στις ακτές σχηματίζονται οι λιμνοθάλασσες (προσβάσιμες) Τσουκαλιό και Λογαρού γνωστές από το περίφημο αβγοτάραχο. Στον Αμβρακικό λειτουργούν πολλά ιχθυοτροφία που εκτρέφουν τσιπούρες, κέφαλους, λαυράκια, χέλια, μύδια κ.ά.. Ο ερασιτέχνης θα ψαρέψει σουπιές, μενίδες, λυθρίνια, τσιπούρες, λαβράκια, σαλάχια, μπορεί και γαλέο, συντροφιά με τα δελφίνια και τις θαλάσσιες χελώνες. Στην Κόπραινα, (εκεί γυρίστηκαν οι ταινίες "Ο Βάλτος" και Τα "Δελφινάκια Του Αμβρακικού"), δίπλα στο Φάρο λειτουργεί Μουσείο Φυσικής Ιστορίας. Εκεί ο επισκέπτης θα φάει φθηνό ντόπιο φρεσκότατο ψαράκι από το μοναδικό πέτρινο -στέκι των ψαράδων- ταβερνάκι που υπάρχει. Αλλά και στην Κορωνησία, (που θα φθάσει αφού διασχίσει 26 χιλ στην καρδιά της πεδιάδας της Άρτας ανάμεσα σε πορτοκαλιές, μανταρινιές και λεμονιές) θα πάρει το μπάνιο του και θα χαλαρώσει στις όμορφες παραλίες της με τα χιλιάδες ξεβρασμένα κοχύλια στην άμμο. Ενώ για τους καλοφαγάδες τους περιμένουν φρεσκότατες λιχουδιές στις παραδοσιακές ψαροταβέρνες του χωριού.
Η τεχνητή λίμνη Πουρναρίου γαλαζοπράσινη, ήρεμη με τα μουστακάτα, τις δροσίνες, τους κυπρίνους, τα χέλια και τις λιγοστές πέστροφες, περιστοιχισμένη από πουρνάρια, βελανιδιές, αγριελιές και... άγριες χωμάτινες διαδρομές!
στα ορεινά...
Τ 'αθάνατα Τζουμέρκα (Αθαμανικά όρη 2400 μ.) που για αιώνες στέκονται περήφανα και επιβλητικά απέναντι από τους ανταγωνιστές τους τα Άγραφα. Με τις χιονισμένες κορυφούλες. Τις κοιλάδες και τα φαράγγια. Τα ποτάμια Λούρο, Αχελώο (Ασπροπόταμο) και Άραχθο ιδανικός για κάμπιγκ, River Party, κανό, καγιάκ, ράφτιγκ (ειδικά η διαδρομή Γέφυρα Πλάκας - Καρδάμου Σκούπας 13 χιλιόμετρα). Με τις κρυστάλλινες πηγές και τα βαθιά ρέματα. Τα αιωνόβια πλατάνια και τα ελάτια. Τις καστανιές, τις καρυδιές, τη ρίγανη, το τσάι... Τους λύκους, τα τσακάλια, τα αγριογούρουνα, τα ελάφια, τους λαγούς, τους σκίουρους, τα τσοπανόσκυλα.... Τα γραφικά χωριουδάκια με τις λιθόστρωτες πλατείες τους και τα παραδοσιακά καφενέ που σερβίρουν ντόπιο τσίπουρο από ζαμπέλα κάτω από τη σκιά του πλάτανου. Τις κρύες βρυσούλες και τα πλακόστρωτα σοκάκια. Τα ανεμοδαρμένα αλώνια και τους παλιούς νερόμυλους. Τις φυσικές νεροτριβές και τα εκατοντάδες πέτρινα καμαρωτά γεφύρια. Τις στάνες, τους δασικούς χωματόδρομους και τα δυσκολοδιάβατα μονοπάτια. Τους δρυμούς και τα μοναχικά καταφύγια.
Τους φτωχούς μα περήφανους και φιλόξενους ανθρώπους με την ηπειρώτικη κουλτούρα...
"Παρακαλώ σε, σταυραιτέ, για χαμηλώσου
λίγο,
και δώσ' μου τις φτερούγες σου και πάρε με
μαζί σου.
Πάρε με απάνου στα βουνά, τι θα με φάει ο
κάμπος."
(Κ. Κρυστάλλης)
Πώς είναι δυνατόν μέσα σε λίγες προτάσεις να 'κλείσεις' το μεγαλείο και την ομορφιά των μεγαλοδημιουργημάτων της φύσης και του φιλότεχνου ανθρώπου όταν καταπιάνεσαι με το Ηπειρώτικο Τοπίο που με τόση απλωχεριά, αγάπη και μοναδική τέχνη μας προίκισε η μητέρα Φύση...
Για αυτό ας την αγαπάμε, ας τη σεβόμαστε, ας τη φροντίζουμε, να την κληρονομήσουν τα παιδιά μας, να καμαρώνουν και αυτά με τη σειρά τους. Να λένε με περηφάνια......
είμαστε Ηπειρώτες!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου